Choć nie zawsze uświadamiamy sobie znaczenie kompetencji społecznych, to ich kształtowanie u dzieci wpływa na jakość rozwoju, tworzonych relacji, edukacji i przekłada się na późniejsze, dorosłe doświadczenia. Aby wspomagać trening umiejętności społecznych ważne jest aby stwarzać okazje do ćwiczenia, sprawdzenia się w różnych sytuacjach społecznych, na co nie zawsze jest czas w tradycyjnej szkole.

Dzieci z mniejszymi umiejętnościami społecznymi mają trudności z komunikowaniem się i interakcją z innymi, czy to w szkole czy poza nią, co często sprawia, że ​​izolują się i niechętnie nawiązują relacje. Promowanie treningu kompetencji społecznych u dzieci przełamuje „cykl” komunikacji negatywnej pozwalając tym samym na poprawę funkcjonowania dzieci w grupie. Wspólne budowanie z klocków, poprzez wykorzystanie naturalnej motywacji dzieci do zabawy, ułatwia komunikowanie się, jednocześnie podsuwając coraz to nowe okoliczności wymagające dyskusji, negocjacji lub ustalenia wspólnego stanowiska.

Budowanie z dużych klocków to aktywność fizyczna

Forma zabawy, jaką jest budowanie z dużych klocków, niejako narzuca wysiłek fizyczny dziecka. Wydzielające się wtedy endorfiny wpływają na poprawę samopoczucia dziecka i redukują opór przed inicjatywą w podejmowaniu pierwszych kroków do nawiązania nowej relacji. Dziecko łatwiej rozpoczyna dialog w trakcie zabaw fizycznych i skuteczniej komunikuje swoje odczucia, ćwicząc przy tym świadomość siebie: mowę ciała, ton, język i dobór słów.

Klocki to nie tylko budowa, to również burzenie

Fakt, że proces budowania może zakończyć się planowanym lub nieplanowanym zburzeniem budowli daje szerokie spektrum do przeżywanie różnego rodzaju emocji – pozytywnych takich jak radość, zadowolenie z dobrze wykonanej pracy, dumy, ale również negatywnych takich jak gniew, rozdrażnienie, rozczarowanie, pomyłka. Naturalnym dla dzieci w budowaniu klocków jest fakt: „ups, coś nie wyszło”- i trzeba podjąć próbę jeszcze raz, i jeszcze raz, aż do skutku. W trakcie podejmowania nowych prób, przy wzmocnieniu tego aktu przez animatora, dziecko pokonuje swoje ograniczenia, uczy się podświadomie radzenia sobie z porażkami i panowania nad swoimi emocjami.

Burzenie czy testowanie?

Klocki dają niezmierzoną liczbę możliwości do przeprojektowywania swoich wyobrażeń, burzenia i budowania na nowo. To testowanie dróg, testowanie wyniku, porównywanie tworu wyobraźni z rzeczywistością i dostosowywanie jej do swoich planów. Kilkukrotne testowanie swoich pomysłów wpływa na procesy myślowe i wspiera umiejętności analizy i syntezy danych. Natomiast wspólne budowanie potęguję tę naukę, bo część procesów zostaje przetestowana przez dzieci budujące obok. Często problem z wyrażeniem w klockach swojej wyobrażonej budowli lub zaciekawienie czyimś rozwiązaniem wspiera szybką „wymianę danych”, inicjatywę poszukiwania pomocy lub dzielenia się wiedza i przekazywanie innym wyników swoich prób.

Budowanie na cztery ręce

Budowle z dużych klocków wymagają określenia planu zabawy i zobrazowania wyniku w formie budowli. Na tym etapie u dzieci działa wyobraźnia, planowanie przestrzenne, przygotowanie procesów. Aby jednak wynik mógł zostać zrealizowany, konieczne jest wyrażenie tych pomysłów wśród pozostałych uczestników warsztatu w sposób jasny – i tu każde dziecko ćwiczy autoprezentację, komunikację, podejmuje inicjatywę. Po to, aby wspólnie wybudować jedną wspólną budowlę, wszyscy muszą się zgodzić co do jej kształtu. Działa zatem ogrom czynników prowadzących do tego rezultatu. We wspólnej zabawie w taki sposób trenuje się współpracę, podejmowanie ryzyka, przyjmowanie ról, motywowanie, przełamywanie konfliktów. Słowem – wszystkiego z czym może zetknąć się dziecko w swoim codziennym życiu. Co więcej, niektóre z klocków wymagają rzeczywistej – fizycznej współpracy, pomocy w łączeniu elementów, np. kiedy jedna osoba coś przytrzymuje, druga dokłada kolejny element. Doświadczenie takiej chwilowej bezradności, a zaraz potem możliwości wynikających z połączenia sił rozwija w dzieciach postawę odwagi zwracania się o pomoc.

Budowla narzędziem zobrazowania punktu widzenia każdego dziecka

Wspólne budowanie stwarza wiele okoliczności do samorealizacji, do wdrażania własnych pomysłów tworzenie jednej, większej całości. Dziecko ma okazję zobaczyć, że każdy jest inny, każdy może mieć inne spojrzenie i inny pomysł, a jednak wspólne połączenie tych wysiłków da wspólnie zaprojektowaną budowlę. Dziecko tak ćwiczy dostrzeganie innego punktu widzenia niż tylko swój własny, rozumienia go, respektowania i w końcu umiejętności włączania tej inności w swoje pomysły.
Wielu z nas traktuje umiejętności społeczne jako coś oczywistego, ale ci, którzy z nimi walczą, potrzebują okazji, aby uczyć się i ćwiczyć z innymi. Klocki to fajne zabawki, ale również doskonałe narzędzie do ćwiczenia wielu umiejętności i postaw: indywidualnych i grupowych.

A Wy – jakie jeszcze znajdujecie w nich możliwości? Napiszcie w komentarzach i polubcie, jeśli Wam się podoba.